اصطلاح «عرس» در کشورهایی مثل افغانستان و هندوستان به آیین‌هایی گفته می‌شود که در روز وفات بزرگان تصوف بر سر مزار آنها برگزار می‌شود

و از آنجا که شأن بیدل در آنجاها شأن یک شاعر صرف نیست و او را در عداد اولیای خدا می‌شمارند، چنین مراسمی برای او در افغانستان و شبه‌قاره برگزار می‌شود.اولین عرس بیدل، با حضور «الطاف حسین سرآهنگ» مشهورترین غزلخوان افغانستان در جهان و فرزند استاد محمدحسین سرآهنگ، اولین راوی آوازی اشعار بیدل برگزار شد. عرس بیدل از قاعده حاکم بر هنر و ادب در ایران مستثنی نبوده و نیست. چنین آیینی در ایران برای اولین بار از سوی کانون ادبیات ایران شناسانده شد و سالهای بعد در سطحی وسیع‌تر و با گستره‌ای بین‌المللی‌تر برپا شد. این کنگره از مصر، ویتنام، افغانستان، هندوستان، تاجیکستان، بلغارستان و… میهمانانی دارد. در این کنگره صراحتاً رویکردهای نقد را که مبانی فلسفی و خاستگاه تاریخی خارج از تمدن اسلامی دارند برای تفسیر بیدل، ناکارا تلقی می کند. دایره مخاطب  این کنگره ها به‌سرعت رو به قرائت‌های خاص از شعر و جهان‌بینی بیدل و در نهایت، محفلی‌شدن این کنگره ها پیش می‌رود؛ اگر چه تعریف دقیق «عرس بیدل» که یک آیین عبادی – ادبی در روز وفات اوست، منطبق با همان رویکرد شهودی و ذوقی به بیدل است نه رویکرد آکادمیک . بنیاد بیدل دهلوی با برگزاری پنج عرس بیدل دهلوی توانسته است مجالی برای گردهمایی سرآمدان و پژوهشگران زبان و ادبیات فارسی بویژه بیدل پژوهان  فراهم آورد تا از اقصی نقاط جهان به تبادل نظر  بپردازند. از ویژگیهای های این گردهمایی جمع آوری و ارسال چند صد مقاله علمی از سوی پژوهشگران و شرکت کنندگان در این رویداد بین المللی است.